Sport w naszym świecie często łączy się z rywalizacją, a medal czy zajęte miejsce jest potwierdzeniem umiejętności, osiągnięć czy odporności na stres.

Zadaniem dorosłych jest pokazanie, że sport to przede wszystkim pokonywanie siebie, to dbanie o własne ciało (które mamy jedno i zostaje z nami na zawsze) i  dobra zabawa,  uświadamianie, że w zdrowym ciele zdrowszy duch i psychika.  Zawody czy sportowe konkurencje to też momenty, w których liczy się też współpraca i uczciwość. Czy w sporcie jest zatem miejsce na empatię? A co jeśli Wam powiemy, że medal można oddać koledze, który był faworytem, lecz rozwiązana sznurówka sprawiła, że nie dotarł do mety w czołówce?  I, że można to zrobić po cichu i bez rozgłosu. Mając 9 lat, można wykazać się wielką empatią, bo ktoś po prostu walczył i zasłużył. Taka postawa zasługuje na największe medale i tego możemy uczyć się od naszych dzieci.