W roku szkolnym 2021/2022 zakończyliśmy projekt „A New Way of teaching: concepts for English classes in primary schools grade 0 – 3”. Partnerami projektu była szkoła podstawowa z Norwegii i cztery szkoły podstawowe z Polski oraz firma działająca na rzecz poprawy jakości edukacji Up!homo.
„Miejskie słuchajki” to multimedialny projekt, w którym zaprosiliśmy do wspólnej zabawy dzieci i znanych opolan. W efekcie powstał audiobook, a w nim stworzone przez dzieci historie przeczytane przez przedstawicieli opolskich organizacji. Zapraszamy do wysłuchania!
A New Way of teaching
Miejskie słuchajki
Moniuszko re:Animacja
Herbert animowany
Dziecięce odyseje
Nasz bohater…
Wolności. Trop!
Uczeń ze spektrum autyzmu
To, co robimy, łączą wspólne idee: Edukacja może być wspaniałą przygodą, kiedy uczy samodzielnego i odpowiedzialnego myślenia, nie tracąc świeżości odkrywania tajemnic świata. Wychowanie jest misją. A działania na rzecz edukacji i kultury, działania na rzecz innych – to twórcza pasja naszego życia. Alternatywność oznacza dla nas twórczy niepokój i zadawanie pytań. Jednak działając alternatywnie trzymamy się wartości, na których przez pokolenia budowana była nasza kultura, edukacja i wychowanie nowych pokoleń.
Organizowaliśmy przez osiem lat międzynarodowy festiwal teatrów ulicznych „Czas Teatru”. Cały czas działamy na rzecz integracji osób starszych z dziećmi i młodzieżą. Napisaliśmy kilka książek o naszych doświadczeniach i programach. Zrealizowaliśmy kilka filmów. Zaczęliśmy szkolić innych - wspieramy twórczych i poszukujących nowych rozwiązań nauczycieli. Rozwinęliśmy wolontariat dzieci i młodzieży.
Towarzystwo Alternatywnego Kształcenia powstało z potrzeby zbudowania środowiska sprzyjającego harmonijnemu rozwojowi dziecka i młodego człowieka. Tworzymy takie rozwiązania edukacyjne, które na wiele sposobów mogą wspierać człowieka w jego przygotowaniu do odkrycia własnej godności, podjęcia twórczego i odpowiedzialnego życia. Niezmiennie uważamy, że zarówno dziecko, jak i młody człowiek, potrzebują prowadzenia, motywowania, wskazywania celów i określania zasad. Jednocześnie nieustannie ewoluujemy, by sprostać wymaganiom współczesności. Tworząc nowe i zmieniając dotychczasowe rozwiązania edukacyjne, wykorzystujemy aktualną wiedzę, płynącą z doświadczeń edukacyjnych na całym świecie. Działając alternatywnie trzymamy się wartości, na których przez pokolenia budowana była nasza kultura, edukacja i wychowanie nowych pokoleń. Dostrzegamy przy tym nowe możliwości i wyzwania, jakie powstają codziennie w związku z rozwojem nowoczesnych technologii.
Elżbieta Szymańska-Czaplak - prezes Zarządu
Maria Bitka - wiceprezes
ela@uni.opole.pl mtbitka@gmail.comLidia Niespor - członek zarządu
Piotr Hofman - główny księgowy
Iwona Zborowska - specjalista ds. kadr i płac
Zajęcia artystyczne prowadzone są wokół tematu wiodącego. Punktem wyjścia jest obraz, albo raczej jego fragment, który stymuluje uczniów do tworzenia swojej własnej wizji tego dzieła.
Uczniowie budują anegdotę, za pomocą działań plastycznych, a potem konfrontują z rzeczywistym obrazem i dalej rozwijają twórczo temat sięgając po różne formy artystyczne: m.in. rzeźbę, instalację, muzykę, multimedia, elementy dramy i teatru. Zajęcia prowadzone są przez kilku nauczycieli i instruktorów, specjalistów w dziedzinie historii sztuki, literatury, muzyki a także teatru, filmu, fotografii i multimediów – aby maksymalnie umożliwić uczniom wykorzystanie współczesnych technik artystycznych.
Program edukacji wielokulturowej w gimnazjum „Spotkajmy się z innymi – Niech inni nie będą obcy” zakłada wprowadzanie w problematykę mniejszości i większości, trudności związanych z identyfikacją i komunikacją międzykulturową, poczuciem przynależności i tożsamości.
Edukacja wielokulturowa to nauka otwartości na innych, zainteresowanie odmiennością kulturową, religijną, etniczną. Jest próbą zrozumienia, ćwiczeniem zdolności poznawania, pytania, życzliwości i ciekawości. Edukacja wielokulturowa jest przygotowaniem do życia w wielokulturowym świecie, do współżycia nastawionego na współpracę a nie agresję, pogardę i walkę.
Program jest modyfikowany co roku, przy zachowaniu stałych ram, powtarzających się treści. Na jego zawartość i formę złożyły się doświadczenia nauczycieli Szkoły TAK, gromadzone od 1991 roku.
Wiecie co to jest foniks? Nie? To taki ożywiony komiks. Tworzenie foniksów może być niezwykle angażującą formą edukacji, a przy tym jest na tyle prostym procesem, że z niewielką pomocą nauczyciela dzieciaki mogą pracować nad nim samodzielnie.
Nasi uczniowie udźwiękawiali komiksy korzystając z darmowego programu Audacity. Żeby można było zobaczyć efekty ich pracy, zanimowali poszczególne klatki komiksu oraz podłożyli pod nie dźwięk. Używali do tego prostego I darmowego programu Windows Live Movie Maker. Podczas takich zajęć dzieciaki poznają nowe narzędzia służące do komunikacji. Uczą się innowacyjności poprzez łączenie różnych, wydawałoby się nie przystających do siebie mediów. Ważny jest też wybór komiksu, który chcemy zmienić w foniks. Jeśli będzie on zawierał treści edukacyjne (tak jak nasz foniks), to automatycznie dzieciaki w przyjemny i skuteczny sposób przyswoją nowe informacje, poszerzając zakres swojej wiedzy.
Foniks to kolejny przykład na to, że nowe technologie mogą być sprzymierzeńcem zarówno ucznia, jak i nauczyciela w ich wspólnej edukacyjnej podróży. W Szkole TAK chcemy ten potencjał mądrze wykorzystać. Foniks jest tego dobrym przykładem.
„Miejskie słuchajki” to multimedialny projekt, w którym zaprosiliśmy do wspólnej zabawy dzieci i znanych opolan. W efekcie powstał audiobook, a w nim stworzone przez dzieci historie przeczytane przez przedstawicieli opolskich organizacji. Zapraszamy do wysłuchania!
Publikacja jest rezultatem zrealizowanego przez nas w Zespole Szkół TAK w Opolu w latach 2007 – 2008 projektu „Rabin z Opola”, dofinansowanego przez Fundację Batorego w ramach Programu „Dla Tolerancji”.
Projekt „Rabin z Opola” koncentrował się na postaci Leo Baecka – niemieckiego Żyda, który w latach 1897 – 1907 był rabinem w synagodze przy ówczesnej ulicy Lindenstrasse w Opolu. Obecnie jest to ulica Barlickiego. Synagoga została spalona podczas Nocy Kryształowej. Leo Baeck był wybitnym teologiem, autorem kilku ważnych prac teologicznych dotyczących judaizmu a także dialogu z chrześcijaństwem. Najwybitniejsza z jego prac „O istocie judaizmu” powstała właśnie w czasie jego pobytu w Opolu.
Komiks, opowiadający historię życia Leo Baecka, zawiera również obudowę dydaktyczną, na którą składają się teksty dotyczące życia i publikacji rabina, archiwalne zdjęcia Baecka i jego rodziny oraz miejsc, w których działał, słowniczek pojęć związanych z kulturą żydowską oraz opis ćwiczeń umożliwiających przeprowadzanie lekcji na temat holocaustu i wielokulturowości z wykorzystaniem komiksu jako środka dydaktycznego.
Barbara Weigl, Beata Maliszkiewicz (red.) „Inni to także my – program edukacji wielokulturowej w szkole podstawowej“.Gdańskie Wydawnictwo Psychologiczne, Gdańsk, 1997
„Głosy z ulicy Barlickiego“ – Ulica jako punkt wyjścia do działań artystycznych i edukacyjnych – opis projektu interdyscyplinarnego“, Red. Beata Maliszkiewicz, Hanna Biskup, wyd. Towarzystwo Alternatywnego Kształcenia, Opole 2007
Do zrobienia jest naprawdę wiele. Pewną inspirację do pierwszych działań w tym zakresie może stanowić niniejsza publikacja, zawierająca kilka propozycji dydaktycznych, które są owocem doświadczeń nauczycieli entuzjastycznie zapatrujących się na przyszłość „pokolenia iPoda”.
Zapraszamy do zapoznania się z naszą najnowszą epublikacją, w której nauczyciele Zespołu Szkół TAK dzielą się swoimi doświadczeniami związanymi z wykorzystaniem procesu tworzenia multimediów do zwiększenia atrakcyjności edukacji szkolnej.
Projekt został dofinansowany z budżetu miasta Opole.
Fundusz TAK POMAGAM jest wyrazem naszej solidarności z tymi, którym wiedzie się gorzej niż nam. Wolontariusze TAK POMAGAM przez cały rok zbierają pieniądze dla tych, których zdecydowali się wspierać. Decyzja o tym, komu będzie udzielona pomoc, jest co roku podejmowana wspólnie przez wszystkich wolontariuszy, których rekrutujemy spośród uczniów Szkoły Podstawowej TAK w Opolu.
Do programu Adopcji Serca włączyliśmy się w 2001 roku. Po półrocznym przekazywaniu składek na dożywianie anonimowych dzieci przydzielono nam dwoje sierot, które od 2002 do 2010 roku były przez nas regularnie wspierane.
