Możliwość tworzenia robotów przez dzieci zawdzięczamy w dużej mierze firmie LEGO. Ta duńska firma, chcąc rozwinąć produkt LEGO Technics, stworzyła system zabawek, które można programować za pomocą przystępnego dla dzieci interfejsu. Nawet laikowi w kwestiach technologicznych nie trzeba tłumaczyć, jaki wpływ na dziecięcą edukacją mogą mieć takie zabawki. Roboty same w sobie są obiektem olbrzymiej dziecięcej fascynacji.
Nie ma się czemu dziwić – wszak to ożywione zabawki, żywcem wyjęte ze fascynującego świata bajek i kreskówek. Tyle, że ożywienie tych zabawek to nie kwestia magii, ale znajomości zasad fizyki, matematyki i programowania. Chęć ożywienia zabawek, natychmiastowy efekt pracy i szczypta rywalizacji wpływają niezwykle stymulująco na dziecięcą edukację. Dlatego zdecydowaliśmy się jako szkoła na włączenie zajęć z robotyki do programu nauczania. A konsekwencją tego wyboru była decyzja o organizacji międzyszkolnych zawodów robotyki.
33 maksymalnie dwuosobowe drużyny złożone z 62 uczestników rywalizowały ze sobą bez podziału na kategorie wiekowe. Dlatego w jednych zawodach mogły wziąć udział zarówno dzieci w wieku 7 lat, jak i młodzież ze szkół średnich. Nierzadko Ci młodsi zwyciężali ze starszymi. Wszak rywalizowali ze sobą nie tylko sami uczestnicy, ale również – a może przede wszystkim – stworzone przez nich roboty. W związku z tym zmagania robotów zawsze wiązały się z pewną dozą nieprzewidywalności. Czasami nawet najlepsze algorytmy i najznakomitsze konstrukcje nie miały szans w obliczu wyjątkowych zbiegów okoliczności (np. podczas walk na arenie sumo). Na tym polega całe piękno tej dyscypliny. Jednak były takie drużyny, które w każdej konkurencji zajmowały miejsca w czołówce, co nie mogło być dziełem przypadku, lecz było raczej świadectwem doskonałego przygotowania do zawodów. Ale po kolei.
Na początku każdej konkurencji odbywało się mierzenie, a w przypadku LEGO Sumo również ważenie robota. Ten nie mógł przekraczać rozmiarów 25×25 cm i ważyć więcej jak 1 kg. Do dyspozycji zawodników były również stanowiska, gdzie mogli oni podłączyć swoje laptopy, przebudować roboty, czy się posilić.
Zawody zaczęły się od zmagań na dwóch arenach LegoSumo. W konkurencji tej wygrywa robot, któremu uda się wypchnąć robota przeciwnika poza specjalną planszę – analogicznie do prawdziwych zawodów sumo. Taktyki na tę konkurencję były różne: ofensywne i defensywne, z masywnymi i drobnymi konstrukcjami. Po walkach finałowych okazało się, że zwyciężyła wcale nie najbardziej masywna, ani agresywna konstrukcja. Oto klasyfikacja zawodów:
Po krótkiej przerwie na przerobienie i przeprogramowanie robotów zawodnicy przystąpili do zadania, w którym ich roboty musiały w jak najszybszym czasie pokonać specjalnie przygotowany tor. Trasę wyznaczała czarna kręta linia, którą robot mógł rozpoznać za pomocą wybranego przez konstruktora czujnika. Najtrudniejszymi fragmentami trasy były ostre skręty o 90 stopni, na których wiele robotów zwyczajnie zawracała. W tej konkurencji również taktyki były różne. Wolniejszy przejazd i dokładniejsze skanowanie gwarantowały ukończenie konkurencji – jednak by zwyciężyć potrzebna była zarówno szybkość, jak i precyzja. Te walory pokazała konstrukcja naszego trzecioklasisty – Maksa Zamojskiego, który w swojej koronnej konkurencji ponownie nie miał sobie równych. Z niesamowitym czasem przejazdu 24, 76 sekundy Maksbot zwyciężył tę konkurencję. Bardzo dobrze poszło również Agacie Łozińskiej – uczennicy klasy 5 SP TAK, której robot był jednak o 4 sekundy wolniejszy. Tak się złożyło, że w tej konkurencji prym wiedli zdecydowanie młodsi uczestnicy.
Ostatnia tego dnia konkurencja była wyjątkowa choćby z tego względu, że w całym cyklu Opolskiej Ligi Robotów – którego zawody RoboTak są częścią – pojawiła się po raz pierwszy. Zadaniem robotów było przejechanie prostego odcinka toru o długości ok. 12 m i szerokości ok. 30 cm. Wygrywał najszybszy robot. Z pozoru prosta konkurencja dla wielu uczestników okazała się wyzwaniem. Wydaje się, że kluczem do sukcesu była tu sama konstrukcja robota, a nie skomplikowany algorytm. Użycie dużych przekładni, szerokich opon i odpowiednia koncentracja na starcie zwiększały prawdopodobieństwo szybkiego przejazdu w linii prostej. Takie konstrukcje nie potrzebowały nawet czujnika kolorów na pokładzie i okazały się najszybsze tego dnia.
Po zliczeniu punktów okazało się, że w całych zawodach zwyciężyła drużyna SanMar, czyli licealiści z Zespołu Szkół w Gogolinie. Serdecznie gratulujemy.
Klasyfikacja zawodów RoboTak 2015:
Pomysł by spotykać się regularniej i częściej, niż do tej pory zrodził się podczas zeszłorocznych zawodów RCRE LEGO Challenge. Tak z inicjatywy nauczycieli informatyki, których podopieczni brali udział w tych zawodach powstała Opolska Liga Robotów. Przedsięwzięcie ma na celu promowanie robotyki, jako nowoczesnej formy nauczania informatyki wśród młodzieży, kształtowanie wyobraźni uczniów, rozwój logicznego i analitycznego myślenia, popularyzację nauk ścisłych i promowanie nauczania poprzez działanie.
A jak wyniki RoboTAK wpłynęły na ogólną klasyfikację Opolskiej Ligi Robotów możecie sprawdzić tutaj: Opolska Liga Robotów – klasyfikacja generalna. Następne zawody już 18 maja w Prudniku. Serdecznie zapraszamy.
